K

üçük bir ülke için, Arnavutluk hatırı sayılır kaynaklara sahip. Ülkenin güneybatı kısmı petrol ve doğal gaz açısından zengindir. Kuzeydoğu ve orta dağlık bölgeler, aşağıdakiler de dâhil olmak üzere önemli miktarda metalik maden yatağı rezervine sahiptir: krom, bakır ve demir-nikel.

Arnavutluk Ekonomik Gelişimi

1991'den önce iktidardaki komünist parti, bir dizi politikayla ülkenin tüm ekonomisini yönetiyordu. Tüm üretim araçları devlet kontrolü altındaydı, tarım tamamen kolektif eştirildi, sanayi kamulaştırıldı ve özel girişim kesinlikle yasaklandı. Buna ek olarak, anayasanın bir hükmü hükümetin dış yardım aramasını, kredi kabul etmesini veya yabancı yatırıma izin vermesini yasakladı, bu da Arnavutluk'un izolasyonist olarak ününe katkıda bulundu. Komünizm sonrası dönemde, ekonomik karar verme âdemi merkeziyetçi hale getirildi ve özel ticaret üzerindeki kısıtlamalar kaldırıldı. Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği ve Uluslararası Para Fonu'ndan gelen yardımla 1990'ların ortalarında yabancı yatırım telaffuz edildi. O on yılın ortalarında, Arnavutluk kıtadaki en hızlı büyüyen ekonomiye sahipti, ancak Avrupa'nın en fakir ülkelerinden biri olarak hala daha az gelişmiş olarak görülüyordu.

Arnavutluk'un Ekonomik Geçişi

Arnavutluk'un ekonomik geçişi, ülke nüfusunun belki de üçte birini oluşturan bireysel yatırımcıların, ulusal ekonomiyi harap eden ve haftalarca anarşiye yol açan bir piramit finans planının tuzağına düştüğü 1997'de tökezledi. Düzeni sağlamak için BM destekli çok uluslu bir güç çağrıldı. On yılın sonunda Kosova ihtilafıyla şiddetlenen bu kargaşa, Arnavutluk ekonomisinin gelişimini birkaç yıl yavaşlatan huysuz siyasi kutuplaşmaya yol açtı. Yine de ekonomik reform devam etti ve 21. yüzyılın başında Arnavutluk gayri safi yurtiçi hasılada mütevazı bir yıllık büyüme kaydediyordu.(GSYİH). Yurtdışında çalışan Arnavutların havaleleri önemli miktarda gelir oluşturuyor. 1990'lardan bu yana ekonominin beşte dördünden fazlası özelleştirilmiş olmasına rağmen, dönüşüm süreci yavaş ve düzensiz oldu.

Arnavutluk’ta Tarım, Ormancılık ve Balıkçılık

Eski komünist hükümet, tarımın gelişmesine önemli kaynaklar ayırdı. Büyük ölçekli arazi ıslahı, toprak ıslahı ve sulama programlarının yanı sıra artan gübre kullanımı, tarımsal üretimin önemli ölçüde genişlemesine katkıda bulundu. Bu ilerlemelere rağmen, geleneksel tarım yöntemlerinin ısrarı ve nispeten yüksek sayıda tarım işçisi gerektiren düşük mekanizasyon nedeniyle tarımsal üretim engellenmeye devam etti. Gıda işleme ve tarımın büyümesini teşvik etmeyi amaçlayan önlemler, temel gıdaların kronik kıtlığı, başarısız bir altyapı nedeniyle engellendi. Hammadde eksikliği, vasıflı işçi ve yönetici eksikliği, düşük verimlilik ve zayıf iş disiplini. Bununla birlikte, tarım, komünizm sonrası dönemde yıllık büyüme kaydetti.

Arnavutluk Tarım Gelirleri

Ekonomik olarak aktif nüfusun yaklaşık yarısı, Arnavutluk'un GSYİH'sının yaklaşık beşte birine katkıda bulunan tarımda çalışıyor. Toplam arazi alanının sadece dörtte biri ekilebilir olmasına rağmen, ülke gıda ihtiyacının neredeyse tamamını yerli üretimden karşılıyor. Ana ürünler buğday, mısır (mısır), şeker pancarı ve karpuzdur. Elma, erik, üzüm, ceviz ve kestane de yetiştirilmektedir. Yeterli sulama olan her yerde incir ve zeytin gibi turunçgiller de güney kıyılarında yetiştirilir. Başlıca besi hayvanları koyun, keçi, sığır ve domuzlardır.

Ormanlar Arnavutluk'un yaklaşık üçte birini kaplıyor. Bununla birlikte, esas olarak 1990'ların başında meydana gelen tarım, mera ve yakacak odun için açıklık nedeniyle ülke orman alanının çoğunu kaybetti. 1990'ların ortalarında Arnavutluk hükümeti, Arnavutluk'un çevre kurumlarının güçlendirilmesini ve sürdürülebilir ormancılık yöntemlerinin getirilmesini içeren bir ormancılık projesini uygulamak için İtalya ve Dünya Bankası ile işbirliği yaptı.

Hem Adriyatik hem de İyon denizlerine erişimi olan Arnavutluk balıkçılık endüstrisi büyük bir potansiyele sahiptir; ancak profesyonel balıkçı eksikliği ve eskimiş ekipmanların kullanılması nedeniyle tam olarak geliştirilmemiştir. İyon Denizi'ndeki av, sazan, alabalık, çipura, midye ve kabukluları içerir. Ülkenin ana balıkçı limanları, sonuncusu ülkenin en büyük ve en önemlisi olan Sarandë, Vlorë, Shëngjin ve Dıraç'tadır. İç göllerde de liman tesisleri geliştirilmiştir. Hükümet, Ohri Gölü'nde bulunan ve nesli tükenmekte olan pembe etli bir balık olan letnica alabalığının (Arnavutluk'ta Kuran olarak bilinir) avlanmasını yasaklamaya çalıştı. Aile tarafından işletilen alabalık çiftliklerinin, karides çiftlikleri ve kuluçkahanelerin önemi arttı. Diğer Akdeniz ülkelerinden ithal edilen hamsiler ihracat için konserve edilmektedir.

Arnavutluk'un Zengin Kaynakları

Küçük bir ülke için, Arnavutluk hatırı sayılır kaynaklara sahip. Ülkenin güneybatı kısmı petrol ve doğal gaz açısından zengindir. Kuzeydoğu ve orta dağlık bölgeler, aşağıdakiler de dâhil olmak üzere önemli miktarda metalik maden yatağı rezervine sahiptir: krom, bakır ve demir-nikel. Tiran yakınlarında linyit (yumuşak kömür) yatakları bulunur ve güneybatı sahilindeki Selenicë yakınlarında doğal asfalt çıkarılır. 1980'lerde Arnavutluk krom üretiminde dünya lideriydi, ancak 1990'ların başında komünizmden siyasi geçiş sırasında üretim hızla düştü. 1990'ların ortalarında artan üretime rağmen, Arnavutluk'un kaynaklarını kullanma çabalarını karakterize eden yetersiz iyileştirme yöntemleri, eskimiş makine ve teçhizat, teknik uzmanlık eksikliği ve zayıf organizasyon nedeniyle tüm sektörlerde madencilik, yüzyılın sonunda yeniden düştü.

Arnavutluk’ta Başlıca Ticaret

Ülke aynı zamanda önemli su kaynaklarına sahip nehirler ve akarsular açısından da zengindir. Hidroelektrik potansiyeli. Bunlar komünist dönemin sonunda oldukça etkin bir şekilde kullanıldı ve ülkeyi bir enerji ihracatçısı haline getirdi. Başta Drin Nehri olmak üzere bir dizi devasa hidroelektrik santral inşa edildi ve ülkenin ekilebilir arazisinin yarısından fazlası, büyük ölçüde barajların yukarısında oluşturulan yapay rezervuarlardan sulandı. Ancak komünizm sonrası dönemde enerji ihracatı düştü ve ülke içinde Arnavutluk, ülkenin geniş bölgelerine yetersiz elektrik hizmetinden zarar gördü. Kronik enerji kıtlığı 21. yüzyıla kadar devam etti.

Arnavutluk, 21. yüzyılın ilk yıllarında büyüyen bir ticaret açığına sahipti. Başlıca ticaret ortakları İtalya, Yunanistan, Türkiye, Almanya ve Çin'dir. Tekstil, ayakkabı ve adi metaller ihraç ediyor. Başlıca ithalat ürünleri gıda ürünleri, makine ve teçhizat, yedek parça, tekstil, mineral ve metallerdir.